منبع شادكامي

يكي از مهم ترين منابع شادكامي تنظيم انتظارات با امكانات و واقعيات زندگي است. انبيا و ائمه عليهم السلام يكي از از رسالاتشان تنظيم اين امر و بالا بردن درجه شادكامي بشر است. به عنوان نمونه وقتي تذكر مي دهد كه آنچه نپايد دلبستگي نشايد براي افزايش سلامت روان ما است. فردي كه به ماشينش دلبسته است اگر در تصادفي ماشينش از بين برود تا مرز افسردگي پيش مي رود و...
راه‌هاي كنار آمدن با واقعيات تلخ
1-توجه به اين كه مي توانست بدتر از اين هم اتفاق افتد.
2- توجه به اين امر كه بي تابي وضع را بدتر مي‌كند«الجزع و اتعب من الصبر،بى‏تابى از صبر و شكيبايى ناراحت كننده‏تر است‏»
در حديث ديگرى كه از امام هادى عليه السلام نقل شده،ضمن اشاره به نكته جالب‏ديگرى، مى‏فرمايند:«المصيبة للصابر واحدة و للجازع اثنان،مصيبت‏براى انسان صبوريكى است و براى انسان بى صبر و ناشكيبا دوتاست.»
3- همنشيني با افراد صبور و افراد كه ما را به صبر و ايستادگي دعوت مي‌كنند نه افرادي كه وضع ما را بدتر مي‌كنند.
4-خواندن شرح حال افرادي كه در برابر ناملايمات زندگي مقابله كرده اند.
5- الگو قرار دادن افرادي كه از نعمت هاي جسمي و ديگر نعمت ها برخوردار نيستند ولي در برابر تلخي‌هاي زندگي تحمل بالايي دارند.
6- كمك از صبر و نماز كه دو تكنيك الهي در مشكلات زندگي هستند واستعينوا بالصبر و الصلاه. همه عبادات قدرت مقاومت ما را در برابر واقعيات تلخ بالا مي برند.
7-فهرست كردن ضررهاي بي تابي و مرور روزانه اين فهرست .
امير مؤمنان على عليه السلام در مذمت جزع مى‏فرمايند:«اياك و الجزع فانه يقطع الامل‏و يضعف العمل و يورث الهم،از جزع و ناشكيبايى بپرهيز،زيرا اميد انسان را قطع و كوشش و تلاش را ضعيف ساخته و غم اندوه به بار مى‏آورد»
8- فهرست كردن فوايد پذيرش واقعيت و بالا بردن قدرت سازگاري و مرور روزانه اين فهرست.
9- مشورت ، تفكر و مطالعه براي كاستن آسيب ها.
10-دعا و درد و دل و راز و نياز با خدا( گاهي گريه در درگاه خدا سبب آرام شدن مي شود)
11-ديدن زندگي افرادي كه وضعشان به مراتب از ما بدتر است. سعدي مي نويسد ناراحت بودم كفش ندارم يكي را ديدم پا نداشت.
12-مطالعه كتاب رضايت از زندگي اثر عباس پسنديد
13-مطالعه كتاب انسان در جستجوي معنا نوشته ويكتور فرانكل.
14-ذكر زياد خدا كه ياد خدا سبب آرامش مي شود. [1]